Меркаванне. PALCHYS: Дык ці прайграў пратэст?

МотолькоПомоги
3 хв.

На русском языке: Мнение. PALCHYS: Так проиграл ли протест?

У тэлеграм-канале PALCHYS з’явілася пасада з разважаннямі аб пратэсце да другой гадавіны самага масавага мітынгу ў гісторыі Беларусі. Прыводзім яго без змен.

«Апошнія месяцы напярэдадні другой гадавіны мірных пратэстаў аўтару даводзілася сутыкацца не на адну дыскусію на тэму: дык ці прайграў пратэст 2020 у Беларусі?

У гадавіну самага маштабнага і шыкоўнага выхаду беларусаў на вуліцы сваіх гарадоў падзялюся ўласным адказам на гэтае пытанне.

Каб атрымаць сумленны адказ на пытанне «ці прайграў пратэст у Беларусі», прапаную паглядзець не на нас, не на нашыя няздзейсненыя чаканні, страх і расчараванне, а на супрацьлеглы бок – Лукашэнку і ягоную сілавую хунту. Па іх дзеяннях не скажаш, што старонка перавернута і грамадства вярнулася ва ўмоўны 2019 год. Прайшло два гады. А рэпрэсіі ў Беларусі не тое што не заканчваюцца, а ўвесь час набіраюць абароты. У самую актыўную фазу 2020 года мы не маглі ўявіць таго ўзроўню абсурду і бязмежжа, які мы бачым сёння.

Трохі статыстыкі:

— На сённяшні дзень 1282 чалавекі прызнаныя палітычнымі зняволенымі, і іх колькасць расце кожны тыдзень. Але на справе тых, хто сядзіць за палітыку, у дзесяткі разоў больш.

— З 9 жніўня 2020 года па 1 ліпеня 2022 года ўзбуджана 11 000 крымінальных спраў па палітычных матывах, і па некаторых з іх праходзіць не адзін чалавек, а па некалькі.

— З лета 2020 года каля 15 000 тысяч чалавек асуджаныя па палітычных крымінальных справах,
І яшчэ каля 5 000 чакаюць суда.

Кожны дзень працягваюцца палітычна матываваныя затрыманні, і тыя, пра якія мы штодзённа чытаем у навінах, далёка не ўсе.

Відавочна, што такія паводзіны не падобныя на паводзіны пераможцы, а сведчыць аб вялізным страху. Лукашэнка не адчувае сябе ў бяспецы, бо толькі беспрэцэдэнтным адкрытым гвалтам супраць бяззбройных і мірных людзей удалося прыбраць пратэст з вуліцы, і на гэта спатрэбілася тры месяцы. Але незадаволенасць нікуды не падзелася, прыняцця і пакоры ў грамадстве не наступіла. І таму рэпрэсіі не спыняюцца.

Грамадзянская супольнасць знаходзіцца нібы пад прэсам, з-за якога любыя спробы хоць неяк мабыць прадэманстраваць сваю пазіцыю падобныя да самагубства. Але сыйдзя з вуліц, перастаўшы быць адчыненым, пратэст перайшоў у падполле, і гэта, вобразна кажучы, падобна на пажар на тарфянішчы. Вонкава ўсё выглядае мірна і спакойна, але ўсярэдзіне гарыць агонь.

Толькі па ўскосных прыкметах можна зразумець, што падполле існуе. Самым яркім прыкладам зʼяўляюцца «рэйкавыя партызаны», для прыгнечання якіх прыйшлося ўжываць баявую зброю на паражэнне і ўносіць змены ў КК, якія дазваляюць ужываць смяротнае пакаранне толькі за замах на злачынства, гэта значыць па факце пакараць смерцю за недасканалае дзеянне, за намер, што само па сабе абсурдна і сюррэалістычна.

Яшчэ адной праявай «неперавернутай старонкі» зʼяўляецца «План Перамога». Кіраўнік Bypol Аляксандр Азараў агучыў лічбу ў больш за 200 000 чалавек, якія запісаліся ў План. Беларусы гатовы дзейнічаць супраць акупацыйнай адміністрацыі Лукашэнкі і чакаюць сваёй гадзіны.

Працягваючы змагацца за Новую Беларусь, беларусы стварылі ва Украіне баявыя падраздзяленні і ваююць супраць расейскай агрэсіі як у іх складзе, так і ў складзе ўкраінскіх частак. У розных інтэрвʼю байцы гавораць аб сваёй матывацыі так, што яны ўсведамляюць Расію агульным з Украінай ворагам, і вайна з Расіяй ва Украіне для іх шлях да свабоднай Беларусі. Бо менавіта дзякуючы Пуціну Лукашэнка ўтрымліваецца ва ўладзе.

Напрыканцы хачу прапанаваць кожнаму з вас самому сабе задаць гэтае пытанне: ці скончыўся/ці прайграў пратэст 2020 года? Ці згодны я з тым, што я народзец, быдла, пацук, авечка, вастракапытны? Ці змірыўся я з тым, што мяне можна збіваць, гвалтаваць, прымушаць прасіць прабачэння, зракацца сваіх дзяцей на камеру, у маю кватэру можна заскокваць праз вокны, уладкоўваць пагром, у мяне можна страляць?

Бо ў канчатковым рахунку пытанне «ці прайграў пратэст?» вельмі індывідуальны і адказ на яго складаецца з сумы адказаў усіх, кожнага беларуса, бо мы і ёсць грамадзянская супольнасць.

Я адказваю, што яшчэ нічога не скончылася. І ў хуткім часе нас чакае другі раўнд.

(PS. Гэты пост быў напісаны ўчора, але рэдакцыя забылася яго выкласці)».

Папярэдні матэрыял
Меркаванне. Тэлеграм-канал «Народны дэпутат»: «А калі наадварот?»
Наступны матэрыял
Меркаванне. «Нашы грошы»: У паловы беларусаў няма зберажэнняў

Iншыя матэрыялы