Меркаванне. Зміцер Дашкевіч пра тое, што зрабіць, каб 1937 і 2020 не паўтарыліся

Я прачнуся. У 2017 годзе, пасьля абароны ахоўнай зоны Курапатаў ад забудовы, мы натхніліся прыйсьці 29 кастрычніка ва Ўрочышча і ўзгадаць Ноч расстраляных паэтаў. Чалавек ля ста тады сабралося пад сьціплым ліхтаром ды з рыпучай калонкай – і нават тады гэта было пранікнёна і кранальна, гэта была містэрыя. Некаторыя актывісты пасьмейваліся: каму гэта трэба – сабралося вас там меней, чым за тую ноч расстралялі. Але і ў наступных гадах мы працягвалі змаганьне за Курапаты і ўшаноўвалі Ноч расстраляных паэтаў. Часта праз абразы, прычына якіх – неразуменьне сутнасьці для Беларусі Курапатаў. І вось цяпер #Ночпаэтаў адбываецца ва ўсім сьвеце – Беларусь прачынаецца.

Прычынаю таго, што з намі адбываецца сёньня, зьяўляюцца неасэнсаваныя ў 90-х гадах Курапаты. Прычынаю таго, што адбывалася ў 20-х і 30-х гадах у Курапатах, зьяўляецца адмова Бога як Творцы чалавечага жыцьця. Урэшце, браты і сёстры, нам трэба згадзіцца: прычына жахаў і 1920-х, і 2020-х – адна і тая ж. Я часам спрачаюся з любімай мною Ганнай Севярынец: яна настойвае на тым, што паратунак ад паўтарэньня памылак гісторыі – у адукацыі; я настойваю на тым, што паратунак у Тым, Хто ёсьць крыніцаю Жыцьця і Праўды. Я нават абнаглеў бы сказаць, што гэта аксіёма, доказ якой – нацызм і камунізм, тэрор якіх падтрымоўвалі адукаванейшыя людзі часу, мысьляры і нобілеўскія лаўрэаты. А сёньня? Паглядзіце, колькі адукаванейшых юрыстаў пішуць ілжывыя законы і садзяць нявінных людзей, колькі адукаванейшых выкладчыкаў фальсыфікуюць выбары і выганяюць з вучобы? Бо калі няма Таго, Хто даў стандарт Праўды, то ўсё ўмоўна – у кожнага свая «праўда». Бо калі няма Таго, Хто даў чалавеку жыцьцё, то катуй яго, бі яго, вынішчы таго, хто перашкаджае табе – гэта ўсяго толькі біялагічная адзінка, якіх малпы яшчэ напладзяць.